အခ်စ္ဓာတ္ေသြးျဖင့္ ကလာလေရၾကည္တည္၍ လူျဖစ္ေသာ သူတို့သည္ လင္ႏွင့္မယားဘဝ၌ အစြမ္းကုန္ခ်စ္ေရးျပပါေသာ္လည္း ခ်စ္ေသြးကုန္ အခ်စ္ပါပဲဟု မည္သူမၽွအားရျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ပညာဥာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ သူတို့သည္ မိုက္မဲေသာအမူကို ျပဳတတ္ၾကကုန္ရာ ၄င္းတို့ျပဳလုပ္ေသာ မေကာင္းမွုတို့သည္ ဘူးေပၚသကဲ့သို့ မၾကာမီပင္ ေပၚေပါက္၍လာတတ္ၾကကုန္၏။ သို့ေသာ္လည္း အသိအလိမၼာရွိ၍ ဥာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စုံသူတို့ကား မိမိတို့၏ဥာဏ္ကို ေကာင္းေသာေနရာတို့၌ မသုံးမူ၍ မေကာင္းေသာအရာဌာနတို့၌ သုံးစြဲေခ်က လူတို့၏ အက်ိဳးကို မည္မၽွေလာက္ ဆုတ္ယုတ္ေစသည္ကို အထူးေျပာဖြယ္ရာ မရွိေတာ့ေခ်။ ထိုကဲ့သို့ေသာ လူမ်ိဳးသည္ ယခုေခတ္အခါတြင္ တစ္နည္းအားျဖင့္ တန္ခိုးအာဏာရွိ၍ ၄င္းႏွင့္ သိကၽြမ္းသမၽွေသာသူတို့၏ ေၾကာက္ရြံ့ရိုေသျခင္းကို ခံရ၏။ လူမ်ား၏အေပၚတြင္ ၾသဇာတိကၠမ မရွိ၍ တပည့္လက္သားတို့မွာ ၄င္းအား ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရြံ့ၾကရကုန္၏။အခ်ိဳ့ေသာ မင္းစိုးရာဇာ အစိုးရအရာရွိမ်ားပင္လၽွင္ ၄င္းအား ေပါင္းသင္းတတ္ကုန္၏။ ပုလိပ္အရာရွိမ်ားလည္း ထိုသူကို မွီလၽွင္ မိမိတို့အလိုရွိေသာ သတင္းစကားမ်ားကိုလည္းေကာင္း ေမၽွာ္လင့္ဖြယ္ရွိေသာ လာဘ္သပ္ပကာတို့ကိုလည္းေကာင္း ရည္မွန္းကာ ဆက္ဆံတတ္ၾကကုန္၏။ သို့ျဖစ္၍ ထိုလူမ်ိဳးသည္ ယခုေခတ္ႀကီး၌ အထက္တန္းက်ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မည္သည့္ေနရာမ်ိဳးမဆို သြားလာ ဝင္ထြက္နိုင္ေလသည္။
အထက္တန္းေရွ႕ေန ေမာင္သန္းေရႊသည္ အထက္စာပိုဒ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးထဲတြင္ တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္ရကား၊ ၄င္း၏ ဂုဏ္သတင္းမွာ ၿမိဳ့ေပၚ၌သာမက၊ ေတာေက်းလက္မ်ား၌ပင္ ျပန္႔ႏွံ့လ်က္ လူသိအမ်ားဆုံးေသာ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ အလြန္ထင္ရွားေသာ လူသတ္မွုႀကီးမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ႀကီးက်ယ္ေသာ ဓားျပတိုက္မွုမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ရွုပ္ေထြးေသာအမွုမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိေသာလူတစ္ေယာက္အား ရက္ရက္စက္စက္ စြပ္စြဲမွုမ်ား၌လည္းေကာင္း ကိုသန္းေရႊကို မငွါးလၽွင္ မၿပီးသေလာက္ပင္ ရွိေနခဲ့ေလသည္။ ဤကဲ့သို့ ၄င္းအား ငွါးရမ္းၾကျခင္းမွာ ဦးသန္းေရႊသည္ ဥပေဒအခ်က္အလက္တို့၌လည္းေကာင္း၊ သက္ေသမ်ားကို ေမးခြန္းထုတ္ရာတို့၌လည္းေကာင္း၊ စကားအေျပာအဆို အလွည့္အပဲ့၌လည္းေကာင္း၊ ေလၽွာက္လဲရာ၌လည္းေကာင္း အျခားသူမ်ားထက္ ေတာ္လွ၍မဟုတ္ေခ်။ ၄င္း၏ အတြင္းဓာတ္ခံျဖစ္ေသာ ကလိန္ဥာဏ္ႏွင့္တကြ အေပါင္းအသင္းဆန႔္သည္ဆိုေသာ ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ ဦးသန္းေရႊ လိုက္ေသာအမွုမ်ားမွာလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေအာင္နိုင္သည္သာလၽွင္ မ်ားခဲ့၏။
အခ်ိဳ့ေသာ ေရွ႕ေန၊ ေရွ႕ရပ္တို့မွာ အလုပ္အကိုင္ အဆင္မျပတ္အလ်င္မီ႐ုံမၽွကိုပင္ အေတာ္ပင္ အားခဲ၍ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဦးသန္းေရႊမွာမူ (၂၀က်ပ္- ၂၅က်ပ္)မၽွရေသာ အမွုကေလးမ်ားကို မိမိ၏လက္ေအာက္ ေရွ႕ေနကေလးမ်ားအား ခြဲျခမ္းေဝငွ၍ပင္ ေပးနိုင္ခဲ့၏။ သို့ျဖစ္၍ ဦးသန္းေရႊမွာ ဝင္ေငြေကာင္း႐ုံမၽွသာ မဟုတ္ဘဲ၊ ေငြေၾကးလည္း အေတာ္ရေသာ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ဦးသန္းေရႊမွာ ေရွ႕ေနအလုပ္၌သာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္မဟုတ္ေသးဘဲ ၿမိဳ့ေပၚရွိ အသင္းအပင္းမ်ား၊ ေဒသႏၲရအဖြဲ႕၊ ျမဴနီစီပါယ္အဖြဲ႕၊ ကိုယ္လက္က်န္းမာေရးအဖြဲ႕၊ ကေလးသူငယ္မ်ားေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕ စေသာအဖြဲ႕မ်ား၌လည္း လူႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ျဖင့္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္သာ မ်ားခဲ့ရကား၊ ၿမိဳ့ေပၚတြင္ မည္သည့္ 'ဒင္းနားပါတီ' 'တီးပါတီ' မဆို ဦးသန္းေရႊ ကို မဖိတ္ၾကားသည္ဟူ၍ မရွိ၊ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွ ဖိတ္ၾကားလ်က္ သာေရး၊နာေရး၊ ရပ္မွု၊ ရြာမွုတို့၌လည္း ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္အျဖစ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။
တစ္ေန႔သ၌ ေမာင္သန္းေရႊသည္ ၄င္း၏ အလုပ္တိုက္တြင္ ထိုင္ကာ မိမိ၏ဝင္ေငြလမ္းေျဖာင့္ပုံမ်ားႏွင့္တကြ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဂုဏ္သတင္းမ်ားတိုးတက္၍ လာပုံကို စဥ္းစားလ်က္ "ဪ...ေလာကႀကီး၊ေလာကႀကီး၊ ေငြရွိလၽွင္ အရာရာၿပီးနိုင္တာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေကာင္းတာလုပ္လုပ္၊ ေငြနဲ႔အုပ္လိုက္ရင္ လုံျခဳံၿပီးသြားေတာ့တာပဲ။ ေငြဆိုတာ ယခုကာလမွာ ပညာနဲ႔ရွာဖို့ေတာ့ ရနိုင္ဖို့ အခဲယဥ္းသားကလား။ အရာရာမွာ မိမိရဲ့ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ကို အသုံးျပဳၿပီး ဘယ္အမွုမွာ ဘယ္လိုညႇစ္၊ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုေျခာက္၊ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုေျမႇာက္ဆိုတဲ့ အညႇာကို သုံးမွျဖင့္ ကိုယ္လိုခ်င္တာ လုံးလုံးပါလာနိုင္တာပဲေနာ္။ ၾကည့္ပါလား ၿမိဳ့ေပၚမွာ အမွုႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးျဖစ္လာရင္ ဘယ္ဝတ္လုံပဲ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္၊ သန္းေရႊကို မေခၚရင္ ကိစၥမၿပီးေသးဘူး။ ဒီဟာ ဘာျပဳလို့လဲ၊ ဥပေဒအရာမွာ ကိူယ္က ဒီေလာက္ေတာ္လွလို့ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္တဲ့ ကိုင္တဲ့ေနရာမွာ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ားထက္ ရြတ္ရြတ္ခၽြန္ခၽြန္ လုပ္တတ္တယ္။ ႀကံတဲ့စည္တဲ့ ေနရာမွာလည္း သူမ်ားထက္ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ ပိုၿပီး ႀကံဝံ့ စည္ဝံ့တယ္။ ဒီလိုမွ ေငြရေပါက္ ေခ်ာင္တာကလား။ ရိုးရိုးသားသား အလုပ္လုပ္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ေနမွျဖင့္ လူအ, လူႏုံထင္ၿပီး ဘယ္သူမွ အဖက္လုပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ဦီးသန္းေရႊ ဟိုအဖြဲ႕မွာ မင္းသားလုပ္ပါဦး၊ ဒီအဖြဲ႕မွာ စကၠရီေတရီ လုပ္ပါဦး၊ ဒီအသင္းမွာ 'ေပတရြန္' ေနရာက ေဆာင္ရြက္ပါနဲ႔၊ လာလိုက္ၾကတာကလဲ မၾကာမၾကာပဲ။ ဒီဟာေတြ အသာထားၿပီး မင္း တိုင္ပင္ လုပ္ပါလား လို့ ေျပာသူကမရွား၊ အခုႏွယ္အခါမ်ားျဖင့္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါသလို ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ" ဟု ထိန္လင္းစြာ ထြန္းညႇိ၍ထားေသာ ဓာတ္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ခမ္းနားစြာ ျပင္ဆင္ထားေသာ အိမ္ေထာင္မွု ပရိေဘာဂမ်ားကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရွုရင္း စိတ္ကူးလ်က္ရွိေလ၏။
ထိုအခ်ိန္မွာ ၁၀နာရီ ထိုးလုၿပီျဖစ္၍ အေတာ္ပင္ တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိေလရာ၊ မိုးေပါက္ကေလးမ်ားသည္ တေျဖာက္ေျဖာက္က်လ်က္ ရွိေလ၏။ ကမ္းနားဘက္ဆီမွ တစ္ခါတစ္ခါ ေလညင္းကေလးမ်ား သုတ္လိုက္သျဖင့္ ေမာင္သန္းေရႊသည္ ပန္ကာကို ပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေငြစီးကရက္ဘူးထဲမွ 'အီဂ်စ္ရွင္း' စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္၍ မီးညႇိေလ၏။ ေမာင္သန္းေရႊမွာ အသက္ ၄၀ မၽွ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနတတ္ေသာ သူတို့၏ ႐ုပ္လကၡဏာမွာ အျခားအရြယ္တူေသာသူမ်ားထက္ မ်ားစြာ ႏုပ်ိဳတတ္ျမဲ ျဖစ္ရကား၊ ေခါင္းေပါင္း အုပ္ေပါင္းကို ခၽြတ္၍ ဘိုဆံေထာက္ကို သပ္ရပ္စြာ ဖီးလိမ္း၍ ထားေသာအခါမ်ား၌မူ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကဲ့သို့ပင္ မွတ္ထင္ဖြယ္ရွိ၏။
ေမာင္သန္းေရႊသည္ မိမိထိုင္ေသာ ကုလားထိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲတြင္ မိမိကိုယ္ကို အရိပ္ၾကည့္ခါ ဘိုဆံေထာက္ကို ေနာက္သို့ျပန္၍ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္မၽွ ျဖည္းညင္းစြာ သပ္ၿပီးေနာက္ စီးကရက္ကို ႏွစ္ခ်က္၊ သုံးခ်က္မၽွ ျပင္းစြာရွုလိုက္ၿပီးလၽွင္ စီးကရက္တိုကို လမ္းဘက္သို့ ပစ္လိုက္ေလ၏။ ထိုခဏ၌ တူးဆီတာကားကေလးတစ္စီးသည္ အိမ္ေရွ႕သို့ ျဖည္းညင္းစြာ ဆိုက္လာၿပီးေနာက္၊ သားေမြးကုတ္အကၤ်ီႀကီးကို ဝတ္၍ထားေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ကားေပၚမွာ ဆင္းလာၿပီး ေမာင္သန္းေရႊ၏ ေၾကးဆိုင္းဘုတ္ကို လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ တစ္ခ်က္မၽွ ထိုးၾကည့္ၿပီးေနာက္ အိမ္ထဲသို့ ဝင္လာေလ၏။ ေမာင္သန္းေရႊမွာ ၄င္းအား ကားေပၚမွ ဆင္းစကပင္ ျမင္ေသာ္လည္း မထင္ရွားေသာ လမ္းဓာတ္မီးေရာင္တြင္ ၄င္း၏ ႐ုပ္လကၡဏာသည္ ေကာင္းစြာမသဲကြဲလွေခ်။ အိမ္တြင္းသို့ ဝင္လာေသာအခါ၌မူကား အေတာ္ပင္ အထက္တန္းက်ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းမိ၏။ ၄င္းစီးလာေသာကားမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားကေလး ျဖစ္ဟန္ရွိ၏။ အဝတ္အစားတို့မွာလည္း ေနာက္ဆုံ 'ဖက္ရွင္' ဟု ဆိုလိုက္ေသာ အဖိုးတန္အဝတ္အစားမ်ားျဖစ္၍ ၄င္း၏ အဝတ္အစားတို့မွာ ၄င္း၏ကိုယ္ဟန္အမူအရာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာလွေပ၏။ အရြယ္မွာ ၃၅ႏွစ္ ခန္႔မၽွ ရွိဟန္လကၡဏာ ရွိေသာ္လည္း ဝတ္စားဆင္ယင္ထားပုံမွာ ျမင္ရသူတို့အား ၂၀ေက်ာ္ မၽွပင္ ရွိဦးမည္ဟု အထင္မွားေလာက္စရာ အေၾကာင္းကို ျဖစ္ေပၚေစ၏။ ၄င္းမိန္းမသည္ အိမ္တြင္းသို့ ဝင္လာေသာအခါ သားေမြးအကၤ်ီကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေမာင္သန္းေရႊ မ်က္ႏွာကို တဟ္ခ်က္မၽွၾကည့္လိုက္ၿပီးလၽွင္ အားနာလွေသာအမူအရာျဖင့္ " အမိန္႔ေတာ္ရမင္းကို ဒီအခ်ိန္မွာ လာၿပီးတိုင္ပင္ရတာ ေႏွာင့္ယွက္ရာေတာ့ က်ၿပီးေနပါၿပီ၊ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဦးသန္းေရႊ ဆိုတာ..."
"မွန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ။ ကိစၥအေရးႀကီးရင္ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုင္ပင္နိုင္ပါတယ္"
"အေရးႀကီးဆို ရန္ကုန္က လာခဲ့တာသာ ၾကည့္ေပေတာ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း"
"ဪ...ရန္ကုန္ကလား"
"႐ုတ္တရက္ၾကည့္ေတာ့ အံ့ၾသစရာေပါ့ရွင္။ ရန္ကုန္မွာ ေရွ႕ေနရွားသမို့လားလို့ ေျပာစရာရွိရဲ့။ နို့ေပမယ့္ ကၽြန္မကိစၥက ရန္ကုန္ကလူတစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုမွ အသိေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵမရွိဘူးရွင့္။ ၿပီးေတာ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဟာလဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြး အမွုေတြမွာ နည္းေပးလမ္းျပ အင္မတန္ေကာင္းတယ္။ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ဖိဖိစီးစီးနဲ႔ သဲသဲမဲမဲ ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ လာခဲ့ရင္း ျဖစ္ပါတယ္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ရွင့္"
"ဒီက တာဝန္ကိုေတာ့ စိတ္ခ်ပါ၊ လိုတဲ့ ကိစၥကိုသာ အမိန္႔ရွိပါ ခင္ဗ်ာ"
"ကိစၥက ခဲယဥ္းလွတဲ့ ကိစၥေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္ပါဘူးရွင့္။ နို့ေပမယ့္ အင္မတန္ လၽွို့ဝွက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္"
"ဒါမ်ိဳးမွ ေဆာင္ရြက္ခ်င္တာပါပဲ၊ အမိန္႔သာ ရွိပါေတာ့"
ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး ၾကည့္ရွုၿပီးေနာက္-
"တစ္ေယာက္တည္းပဲ မွတ္ပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ၊ အေစခံတစ္ေယာက္တည္းသာ ေနာက္ေဘးမွာ ရွိပါတယ္။ တိုင္ပင္ခ်င္တာကို ဝမ္းထဲမွာ ရွိသေလာက္ စိတ္ခ် လက္ခ် တိုင္ပင္နိုင္ပါတယ္"
ကုလားထိုင္ကို ေမာင္သန္းေရႊ ဘက္သို့ အနည္းငယ္ တိုးၿပီး
"ကၽြန္မက ရန္ကုန္ ဝင္ဒါမီယာလမ္း(ယခု သံလြင္လမ္း) မွာ ေနပါတယ္ရွင္။ ကၽြန္မေယာက္်ားက မစၥတာေမာရစ္ဆင္တဲ့ ဘိလပ္သားအစစ္ရွင့္။ အလုပ္ကေတာ့ ဘီအိုင္စီမွာ မိုင္းနင္းအင္ဂ်င္နီယာ လုပ္ခဲ့ပါတယ္ရွင္။ နို့ေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ေကာင္းေကာင္းမမာတာနဲ႔ တစ္ႏွစ္ခြင့္ယူၿပီး ဒီကတည္းကစၿပီး အလုပ္ကို ျပန္မဝင္နိုင္တာ အသက္သို့သာ တိုင္ပါေရာရွင္။ ေနဦးရွင္... သူဆုံးတာက ဧၿပီလ ၁၄ရက္ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔က ၁လႏွင့္ ၁၇ရက္ ရွိသြားၿပီ"
စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိရင္း-
" ရန္ကုန္မွာပဲ ဆုံးသလား"
"မွန္ပါတယ္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ။ ဒါနဲ႔သူ မဆုံခင္ ၄လေလာက္က သူ႔ဝတ္လုံ မစၥတာေအာဘတ္ဆိုတဲ့ လူဆီမွာ ေသတမ္းစာတစ္ေစာင္ ေရးပစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိရတယ္"
"ဒီေနာက္မ်ားေကာ အသစ္ထပ္ၿပီး ေရးေသးလား"
" ဒီလိုေတာ့ မၾကားဘူးရွင္။ ကၽြန္မ သိရသေလာက္ေတာ့ ဒီတစ္ေစာင္ပါပဲ။ ကၽြန္မေရွ႕မွာပဲ စာအိပ္အျပာႀကီးေပၚမွာ သူ႔လက္စြပ္နဲ႔ ခ်ိပ္ တံဆိပ္ေတြ ႏွိပ္ၿပီး ယူသြားတာပဲ "
"က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေျပာစမ္းပါဦး၊ မစၥက္ေမာရစ္ဆင္"
"ရန္ကုန္ေပၚမွာ အငွါးခ်ထားတဲ့ တိုက္က ၄လုံးရွိတယ္ရွင့္။ ကၽြန္မတို့ အခုေနတဲ့အိမ္နဲ႔ၿခံက ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ တန္တယ္။ စာတိုက္မွာ စုၿပီးထားတဲ့ေငြက ၁၃၀၀၀က်ပ္ ရွိတယ္။ ဒီဟာေတြထက္ အေရးႀကီးတာက အဂၤလန္မွာ မန္ခ်က္စတာၿမိဳ့က ဘဏ္တိုက္မွာ အပ္ထားတဲ့ေငြက ၁၀၀၀၀က်ပ္ နဲ႔၊ သူ႔မိန္းမႀကီး ေနတဲ့တိုက္က ၇၀၀၀က်ပ္ ေလာက္ တန္သတဲ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့။ ဒီေတာ့ အခု ကၽြန္မ စိုးရိမ္ၿပီးေနတဲ့အခ်က္က သူ႔မိန္းမႀကီးကို အားလုံးပစၥည္းေတြ တစ္ဝက္ခြဲၿပီး ေပးခဲ့ဖို့ ေသတမ္းစာထဲမွာ အမွန္ေရးပစ္ခဲ့တယ္လို့ ကၽြန္မ ထင္တယ္"
"ထင္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေကာ ဘာေၾကာင့္"
"ဒီလိုကိုး အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့၊ သူနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔ အေၾကာင္းပါတာ ၇ႏွစ္ ရွိၿပီ။ ဒီကတည္းက သူလဲ ဘိလပ္ကို တစ္ေခါက္မွ မျပန္ဘူး။ သို့ေသာ္ သူ႔မယားႀကီးအေပၚမွာေတာ့ တယ္ၿပီး စိတ္ျပတ္ဟန္ လကၡဏာ မရွိဘူး။ ဘာျပဳလို့လဲဆိုေတာ့ မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္မွာ အပ္ၿပီးထားတယ္ဆိုတဲ့ ေငြတစ္ေသာင္းဟာ သူေသရင္ သူ႔မယားႀကီးကို အဆင္သင့္ေပးရန္ နီးနီးကပ္ကပ္ ထားခဲ့ဟန္ လကၡဏာရွိတယ္။ သူ႔မယားႀကီးေနတဲ့ အိမ္အတြက္ႏွင့္ ဒီေငြတစ္ေသာင္းကို သူ႔မယားႀကီးကို ေပးခ်င္ ေပးခဲ့တာ ကၽြန္မမေျပာလိုေတာ့ပါဘူးရွင္။ ဘိလပ္ကိုသြားၿပီး တရားေတြ႕လဲ မေနနိုင္ပါဘူး"
"ဘိလပ္ကအိမ္နဲ႔ ဘဏ္မွာ အပ္ထားတဲ့ေငြတစ္ေသာင္းအျပင္ ျမန္မာနိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ထိခိုက္မွာ ကၽြန္မ အမ်ားႀကီး စိုးရိမ္တယ္။ တစ္ဝက္မ်ား ခြဲၿပီးေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးနည္းေရာေပါ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း။ ၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္စရာအခ်က္တစ္ခ်က္ ျဖစ္လာတာက သူ ေသတမ္းစာမေရးခင္ ၁၅ရက္ ေလာက္က ကၽြန္မတို့ႏွစ္ေယာက္ စကားအဆင္မသင့္ရာက စၿပီး ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ၾကတယ္ရွင့္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း သူ႔အေပၚမွာ နိုင္ေနက်ျဖစ္တဲ့အတိုင္း ေျပာတာဆိုတာ ဆူတာ ပူတာေပါ့ရွင္။ ဒီေတာ့ သူလည္း ဘာမွျပန္ၿပီး မေျပာရွာပါဘူး။ နိုေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာတာဆိုတာ မခံနိုင္လြန္းတာနဲ႔ "ဒါျဖင့္ ေကာင္းၿပီ မင္း ဒီေလာက္ေတာင္ ငါ့ကို ဆူဆူပူပူလုပ္ရင္ ငါ့ရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြကို တစ္ဝက္ခြဲၿပီး ဘိလပ္က မယားႀကီးကိုေပးဖို့ ေသတမ္းစာေရးခဲ့မယ္လို့ ေျပာတာကိုးရွင့္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မက ခုန္ေပါက္ၿပီး တစ္ဝက္မကလို့ အကုန္လုံးေပးေပး နင့္ပစၥည္းေလာက္မ်ား ငါက ဘာလုပ္ရဦးမွာလဲ၊ ဘာလဲလို့ ျပန္ေျပာမိပါတယ္ရွင္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို့လည္း စကားမ်ားတဲ့ေန႔ကစၿပီး တစ္လေလာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခပ္တန္းတန္းေနၾကတာကိုးရွင့္။ ဒီလိုေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ ေသတမ္းစာေရးၿပီး ဝတ္လုံႀကီးကို အပ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ထင္စရာ ျဖစ္မလာေပဘူးလားရွင္"
"အင္း... ထင္မယ္ဆို ထင္စရာပေလ"
"ဒီေတာ့ ဘိလပ္မွာရွိတဲ့ အိမ္နဲ႔ မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္မွာ အပ္ၿပီးထားတယ္ဆိုတဲ့ ေငြကို အပထားၿပီး ျမန္မာနိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ကၽြန္မ လက္ရွိ အက်ိဳးခံစားေနရတဲ့ေငြကို တတ္နိုင္သမၽွ ကၽြန္မတို့ ကာကြယ္ရေပလိမ့္မယ္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း "
"ေသတမ္းစာက ဘယ္ေတာ့ ဖြင့္ရမတဲ့လဲ"
"ဒါကေတာ့ သူ႔မယားႀကီး ဘိလပ္က ေရာက္တဲ့အခါ ဖြင့္ဖို့ေပါ့ရွင္။ အခု ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ ေန႔ ဆိုက္မယ့္သေဘၤာမွာ ပါလိမ့္မယ္တဲ့ရွင္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို့က ဒီရက္မတိုင္ခင္ ကိစၥၿပီးစီးေအာင္ ႀကံစည္ၾကရလိမ့္မယ္"
"ကိုင္း... ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုႀကံစည္ခ်င္သလဲ၊ ေျပာစရာရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေနာ္။ အားနာစရာ ဘာမွ မရွိဘူး၊ အသစ္တစ္ခု လုပ္ထားခ်င္သလား"
အတန္ငယ္စဥ္းစားၿပီးေနာက္-
"အသစ္တစ္ခု လုပ္ထားျပန္ရင္လဲ ဝတ္လုံနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီးႀကံမွ ျဖစ္မွာကိုရွင့္။ ရက္စြဲကိုလည္း ျပင္ရဦးမယ္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဘယ္ဟာကအရင္က်တယ္၊ ဘယ္ဟာက ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ စစ္လား၊ေၾကာလားနဲ႔ ဒီဟာက တယ္ၿပီး သံသရာ ရွည္လွပါတယ္။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း တစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ တိုင္ပင္ဖို့ ကိစၥၿပီးရင္လဲ အေကာင္းဆုံးပဲလို့ သေဘာရပါတယ္"
"ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ခ်ပါ၊ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးမွာ အသက္ေပးၿပီး စြန္႔ဝံ့ပါတယ္"
"ေနရာက်လိုက္ေလရွင္၊ ကၽြန္မျဖင့္ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ကၽြန္မကလဲ ကၽြန္မ အသက္ကို အမိန္႔ေတာ္ရမင္း လက္ထဲ အပ္သလိုပဲ သေဘာထားပါေတာ့ရွင္"
"ကိုင္း... ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္သလဲ၊ ေျပာေပေတာ့ မစၥေမာရစ္ဆင္"
"အသစ္တစ္ခုေရးၿပီး မူလေရးတဲ့ ေသတမ္းစာနဲ႔ လဲယူခ်င္ပါတယ္ရွင္"
စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိၿပီးလၽွင္ ဦးေခါင္းကို ညင္သာစြာ ညိတ္ၿပီးေနာက္-
"ျဖစ္နိုင္ေကာင္းပါရဲ့ မစၥေမာရစ္ဆင္၊ နို့ေပမယ့္ ခဲယဥ္းေတာ့ ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္"
"ဒီလို ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ႀကံစည္ခ်င္လို့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဆီကို ကၽြန္မ လာခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား"
ထိုအခ်ိန္၌ ပူေႏြးေသာေကာဖီႏွင့္မုန္႔မ်ား ေရာက္၍လာေလရာ ေမာင္သန္းေရႊႏွင့္ အမွုသည္မကေလးတို့မွာ အေအးမွ ကာကြယ္ရန္ ၿမိန္ရွက္စြာ စားေယာက္ၾကေလ၏။ ဗိုလ္ကေတာ္ မစၥေမာရစ္ဆင္လည္း မိမိ၏ ငယ္နာမည္မွာ 'မသန္းတင္' ဟု ေခၚေဝၚေၾကာင္းႏွင့္ အျခားစကားမ်ားကိုပါ ေထာက္၍ ေျပာဆိုၾကၿပီးလၽွင္ ၄င္းတို့မွာ အလြန္ပင္ စကားလက္ဆုံက်လ်က္ ရွိၾကကုန္၏။
ေကာ္ဖီမ်ားေသာက္ၾကၿပီးေနာက္ ေမာင္သန္းေရႊလည္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိလ်က္" ဪ... ဒါနဲ႔ ဘယ္မွာ တည္းမွာလဲ"
"ဒီက စကားေျပာၿပီးရင္ မင္းႀကီးကေတာ္ မသန္းျမင့္တို့အိမ္ သြားဖို့ပါပဲ"
ေမာင္သန္းေရႊမွာ ေရွ႕ေနခအတြက္ အမွုသည္မ်ားႏွင့္စကားေျပာ၌ အျခားေသာ ေရွ႕ေနမ်ားကဲ့သို့ အမွုလြယ္သည္၊ ခက္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပုဒ္မႀကီးသည္ ငယ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပဓနာနမထားဘဲ အမွုငွါးရမ္းသူ၏ အေျခအေနႏွင့္ ၄င္း၏ဂုဏ္ကိုၾကည့္၍ ေျပာဆိုတတ္ျမဲျဖစ္ရာ စကားေျပာလ်က္ရွိစဥ္ ၄င္း၏အရိပ္အကဲႏွင့္တကြ ပစၥည္းမ်ား၏တန္ဖိုးကို ခန္႔မွန္းၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ ဘိုကေတာ္ မသန္းတင္လည္း အတန္ငယ္ေအးသျဖင့္ သားေမြးအကၤ်ီရွည္ကို ယခင္ကထက္ တင္းၾကပ္စြာလက္ႏွင့္ ဆြဲၿပီးေနာက္-
"ဒီ ကိစၥအတြက္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဘယ္ေလာက္ထားမယ္ဆိုတာသာ အမိန္႔ရွိပါေတာ့ရွင္"
"မသန္းတင္က စၿပီးေျပာတာ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္"
"အားမနာပါနဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း၊ ကၽြန္မက စၿပီး မေျပာပါရေစနဲ႔"
"တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ေနာင္ ယုံၾကည္ၿပီး ခင္မင္လာၾကေတာ့ 'ခုရွုပ္မွ ေနာင္ရွင္း' ဆိုသလို စကားကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာတာသာ ေကာင္းတယ္ထင္ပါရဲ့"
"ကၽြန္မ သေဘာက်ပါတယ္"
"၅၀၀၀ က်ပ္ထက္ ေလၽွာ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံနိုင္ဘူး"
"မမ်ားလြန္းဘူးလား အမိန္႔ေတာ္ရမင္း "
"ပစၥည္းေတြနဲ႔ စာလိုက္ရင္ နည္းတယ္ေတာင္ ဆိုထိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့လဲ ကိစၥက အင္မတန္ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ႀကံစည္ရမယ့္ ကိစၥပါ"
"ဒီဟာေတာ့ မွန္ပါတယ္၊ သည္ေတာ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ေျပာတဲ့အတိုင္း ထားရမယ္ဆိုရင္ စာခ်ဳပ္ခ်င္း လဲၿပီးရသည္တိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါရွင္"
"ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာလဲ"
"ဒီဟာေတာ့ ကၽြန္မ အခု မေျပာနိုင္ေသးဘူး၊ ရန္ကုန္ေရာက္တဲ့အခါမွ သင့္သလိုၾကည့္ၿပီး စီမံရပါလိမ့္မယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ၊ ဪ... ဒါထက္ မသန္းတင္ေယာက္်ားက ေသတမ္းစာကို လက္နဲ႔ေရးခဲ့သလား"
"မဟုတ္ဘူးရွင့္၊ တိုက္(ပ)နဲ႔ရိုက္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးတယ္"
"ဒီလက္ႏွိပ္စက္ေကာ အိမ္မွာ ရွိေသးရဲ့လား"
"ရွိပါတယ္ ရွင္"
"သူ ေရးထိုးေနက် လက္မွန္ေတြေကာ ရနိုင္ရဲ့ေနာ္"
"ရနိုင္ပါတယ္ ရွင္"
"စကၠဴအိတ္ ခ်ိပ္တံဆိပ္ေတြေကာ ရဖို့ရန္ မသန္းတင္ တာဝန္ေနာ္"
"အဆင္သင့္ ရနိုင္ပါတယ္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း "
"ကိုင္း... ဒါျဖင့္ ဘယ္ေန႔ေလာက္ လာေစခ်င္သလဲ"
"ကၽြန္မ ဆႏၵကေတာ့ ျမန္နိုင္သေလာက္ ျမန္ေစခ်င္တာပဲ"
"ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"နက္ျဖန္ အမွုတစ္ခုရွိတယ္ဆိုေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔ကို လာခဲ့မယ္ေလ၊ ဟိုက်ေတာ့ ၾကည့္ၿပီးစီမံၾကတာေပါ့"
"ေကာင္းပါၿပီရွင္၊ ဪ... ဒါထက္ ေငြအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရဦးမယ္။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ေျပာသလို 'ခုရွုပ္မွ ေနာင္ရွင္း' ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း အမိန္႔ေတာ္ရမင္းလည္း ယုံၾကည္ေလေအာင္ စရံေငြအျဖစ္နဲ႔ ေငြတစ္ေထာင္ အခု ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လို့ ေသတမ္းစာအသစ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးတဲ့အခါက်ရင္ ေငြတစ္ေထာင္ေပးပါမယ္။ စာခ်ဳပ္ေဟာင္းနဲ႔လဲလို့ရတဲ့အခါမွာ က်န္ေငြသုံးေထာင္ကို ေပးပါ့မယ္။ ရွင္းပါရဲ့လားရွင္"
"ေနပါဦး... ရန္ကုန္ေရာက္လို့ စာခ်ဳပ္အတုကို လုပ္ကိုင္ၿပီးစီးတဲ့အခါမွာ ေငြတစ္ေထာင္ ေပးမယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ့။ နို့ေပမယ့္ စာခ်ဳပ္ခ်င္းလဲလို့ရတဲ့အခါမွာ ဆိုတဲ့စကားက တကယ္လို့ မသန္းတင္ကိုယ္တိုင္ လဲယူရရင္ေကာဗ်ာ"
"အမိန္႔ေတာ္ရမင္း လက္နဲ႔ကို စာခ်ဳပ္ခ်င္းလဲယူဖို့ ကၽြန္မ ႀကံစည္ၿပီးသားပါ။ ဒီဟာေတာ့ စိတ္ခ်ပါ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း၊ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အစီအစီအစဥ္ကို ကၽြန္မ ေျပာျပပါ့မယ္"
"ဒါျဖင့္လဲ ေကာင္းပါၿပီ"
"တနဂၤေႏြေန႔ကိုေနာ္"
"စိတ္သာခ်ပါ"
ထိုအခါ ဘိုကေတာ္မသန္းတင္သည္ လက္ဆြဲသားေရအိတ္ႀကီးကိုဖြင့္၍ တစ္လက္မသာသာခန္႔ ထူထဲေသာ ေငြစကၠဴအထပ္ႀကီးထဲမွ တစ္ရာတန္ေငြစကၠဴ ဆယ္ခ်ပ္ကို ဆြဲထုတ္ယူငင္ၿပီးေသာ္ ေမာင္သန္းေရႊ လက္ထဲသို့ ထည့္လိုက္ေလ၏။ ၄င္းေနာက္ ၏ကိစၥကို အထူးသျဖင့္ လုံျခဳံသည္ထက္ လုံျခဳံေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္ပါမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ေမာင္သန္းေရႊအား အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာၿပီးေသာ္ အလုပ္တိုက္ထဲမွ ထြက္သြားေလရာ ေမာင္သန္းေရႊလည္း ေငြစကၠဴမ်ားကို လက္ထဲတြင္ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီးလၽွင္ "အင္း တစ္ပြဲေတာ့ျဖင့္ ႏႊဲလိုက္ရဦးမွာပဲ" ဟု မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေျပာဆိုဘိသကဲ့သို့ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ေငြစကၠဴမ်ားကို မီးခံေသတၱာႀကီးထဲ၌ သိမ္းဆည္းလိုက္ေလ၏။
ေမာင္သန္းေရႊမွာ ဤကိစၥမ်ိဳးႏွင့္အလားတူ ကိစၥမ်ား၌ ယခင္က အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္မွန္ေသာ္လည္း ယခုလက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ေသာ ဘိုကေတာ္ကေလး၏ ကိစၥမွာ ေသတမ္းစာအသစ္တစ္ခုကို ျပဳလုပ္စီမံ႐ုံမၽွမက မိမိကိုယ္တိုင္ပင္လၽွင္ အစစ္ႏွင့္အတုကို လဲလွယ္ယူရမည္ဆိုရာ၌ မသန္းတင္သည္ မည္ကဲ့့သို့ ျပဳလုပ္စီမံမည္ကို သိလိုလွ၏။ ထို့ျပင္လည္း ဝတ္လုံႀကီးမ်ားသည္ ဤကဲ့သို့ အဖိုးတန္စာခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို သိမ္းဆည္း၍ထားရာ၌ ေတာ္စြာ ေလ်ာ္စြာထားရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ မီးခံေသတၱာႀကီးမ်ားထဲ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘဏ္တိုက္၌ေသာ္လည္းေကာင္း လုံျခဳံစြာ သိမ္းဆည္း၍ ထားတန္ရာ၏။ သို့ေသာ္ မသန္းတင္မွာ သာမန္မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေခ်။ မိမိကဲ့သို့ မည္သည့္ေနရာ၌မဆို ရက္ရက္စက္စက္ ႀကံဝံ့ စည္ဝံ့ ရွိလိမ့္မယ္ဟု ယုံၾကည္မိ၏။ မသန္းတင္ ေျပာဆိုသြားခ်က္အရ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ လုံျခဳံေသာ ေနရာတစ္ခုမွ လဲလွယ္၍ ယူရျခင္းမွာ အစိုးရအျပစ္ဒဏ္ မကင္း႐ုံမၽွမက အေတာ္ပင္ စြန္႔စားႀကံစည္ရမည့္ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိ၏။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ဤအမွုမ်ိဳးကို တစ္ခါဖူးမၽွ မျပဳလုပ္ဖူးသျဖင့္ စဥ္းစား၍ ၾကည့္ေလေလ၊ ေၾကာက္ရြံ့ဖြယ္ေကာင္းေလေလ ျဖစ္၍လာ၏။ သို့ေသာ္တစ္ဖန္ အမွုလိုက္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ားႏွင့္တကြ ေငြေရးေၾကးေရး ၾကပ္တည္းျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားကို စဥ္းစားမိၾကေသာအခါ ေငြ ၁၀၀- ၂၀၀ က်ပ္ ရေသာ အမွုမ်ားကိုပင္ တစ္လကိုးသတင္း လိုက္၍ေနရျခင္း၊ အမွုသည္မ်ားကို လိုက္ေရာညီစြာ ျပဳစုရျခင္း၊ သည္းခံရျခင္း စသည္တို့ကို ျပဳလုပ္ရသျဖင့္ ၄င္းတို့ႏွင့္ ႏွိုင္းယဥ္ေသာ္ ယခုလက္ခံလိုက္ေသာ ကိစၥမွာ စြန္႔စားပင္စြန္႔စားရေသာ္လည္း လြယ္ကူေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေသာအခါ မ်ားစြာပင္ ေက်နပ္လ်က္ ရွိျပန္၏။
၄င္းေနာက္ ေမာင္သန္းေရႊလည္း ဝီစကီကို ဖန္ခြက္ထဲ၌ လက္ႏွစ္ခန္႔မၽွ ထည့္ၿပီးေသာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ေသာက္လိုက္ၿပီး တစ္ဖန္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိျပန္ၿပီးေသာ္ စာအုပ္ဗီရိုႀကီးထဲမွ လက္ေရးမ်ားကို ႏွိုင္းယဥ္ၾကည့္ရွုျခင္းႏွင့္၊ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္းအေၾကာင္း စာအုပ္ကို ထုတ္၍ ၁၅ မိနစ္မၽွ ဖတ္ၿပီးေနာက္ ေက်နပ္စြာ အိပ္ရာသို့ ဝင္ေလ၏။ ထိုအခ်ိန္၌ကား ၁၂ နာရီ ထိုးခဲ့ေလၿပီ။
ေရွ႕ေနေမာင္သန္းေရႊ၏ ရိုက္ၾကားလိုက္ေသာ ေၾကးနန္းအရ မစၥက္ေမာရစ္ဆင္ေခၚ မသန္းတင္သည္ ဆီဒန္းကားကေလးျဖင့္ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးသို့ လာေရာက္ႀကိဳဆိုလ်က္ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။ အေတာ္ပင္ သာယာေသာ နံနက္ခင္းျဖစ္သျဖင့္ မသန္းတင္လည္း ကားေမာင္းသမားအား ပန္းဆိုးတန္းလမ္းမွ ျဖတ္၍ ဘုံေဘေပ်ာ္ပြဲစား႐ုံသို့ ေခတၱေမာင္းေစၿပီးေသာ္ တစ္ခုေသာအခန္း၌ နံနက္ခင္းလက္ဖက္ရည္ကို ေသာက္သုံးရင္း အေတာ္ပင္ စကားေျပာဆို တိုင္ပင္ခြင့္ကို ရၾကေလ၏။ ထိုအခါ မသန္းတင္မွာ မရမ္းေရာင္ စူလတီလုံခ်ည္ကေလးကို ဝတ္ဆင္လ်က္ ဆံထုံးကိုလည္း ကဘိုကရိုပတ္လ်က္ ရွိသည္ျဖစ္ရာ ဤကဲ့သို့ နဂို႐ုပ္အတိုင္း ျမင္ရျပန္ေသာအခါ မသန္းတင္မွာ ဖီးလိမ္းဝတ္စား၍ ဘိုဆန္ဆန္ ဝတ္စားထားေသာအခါ၌သာ မဟုတ္။ နဂို႐ုပ္အတိုင္းမွာပင္ ေခ်ာေမာလွပေပသည္ဟု ေမာင္သန္းေရႊလည္း ခ်ီးမြမ္းမိ၏။
"အဆင္သင့္လိုက္ေလျခင္း နက္ျဖန္ ညဥ့္ ၇ နာရီမွာ မစၥတာေအာဘတ္အိမ္က ကၽြန္မကို ထမင္းစားဖို့ ဖိတ္ထားတယ္ရွင့္။ ဒီလို အခ်က္ေကာင္းၾကဳံတဲ့အခါ ကၽြန္မတို့အႀကံကို တစ္ခါတည္း အထေျမာက္ေအာင္ ႀကံလိုက္ဖို့ပဲရွင့္"
"ဘယ္လို စီမံထားသလဲ"
"ဒီမွာ သိပ္ၿပီးၾကာၾကာ စကားေျပာေနလို့ မေကာင္းပါဘူးရွင့္၊ အိမ္က်မွပဲ စိတ္ခ်က္လက္ခ် တိုင္ပင္ၾကပါစို့"
"ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါျဖင့္လဲ သြားၾကပါစို့ေလ"
ဝင္ဒါမီယာလမ္းရွိ မသန္းတင္ေနေသာ အိမ္ႀကီးမွာ အေတာ္ပင္က်ယ္ဝန္းေသာ ၿခံႀကီးတစ္ခုအတြင္း၌ ရွိ၍ ဆိတ္ၿငိမ္သာယာေသာ အိမ္တစ္ေဆာင္ျဖစ္၏။ မသန္းတင္မွာ ေယာက္်ား ဆုံးၿပီးေနာက္ အေဒၚျဖစ္သူတစ္ေယာက္၊ အိမ္၌ခိုင္းေစ၍ထားေသာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္တို့ႏွင့္အတူ ထိုအိမ္၌ပင္ အေျခမပ်က္ေနထိုင္ခဲ့ရာ တိုက္လခႏွင့္ ဘဏ္တိုက္မွရေသာ အတိုးေငြမ်ားျဖင့္ ခမ္းနားတင့္တယ္စြာ ေနထိုင္နိုင္ေသာ အေျခအေနကို ရရွိခဲ့ေလသည္။ အိမ္သို့ေရာက္ေသာအခါ အိမ္အေပၚထပ္တြင္ အသင့္ျပင္ဆင္၍ထားေသာ အခန္းတစ္ခု၌ ေမာင္သန္းေရႊအား ေနရာခ်ထားေလ၏။
နံနက္စာ စားေသာက္ၾကၿပီးေနာက္ မသန္းတင္သည္ ေမာင္သန္းေရႊႏွင့္ မိမိ၏ အႀကံအစည္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ တိုင္ပင္လ်က္ ရွိေလ၏။
"မစၥတာေအာဘတ္အိမ္ကေတာ့ ဒီလမ္းထဲမွာပဲ တယ္ၿပီးမေဝးပါဘူး။ နက္ျဖန္ည ထမင္းစားဖိတ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မတို့ အႀကံအစည္ကို ထေျမာက္ေအာင္ ႀကံစည္ရလိမ့္မယ္"
"ဘယ္လိုႀကံရမွာလဲ"
"အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့ စာခ်ဳပ္ကိုလဲ အဆင္သင့္ၿပီးပါေစေနာ္"
"ဒီဟာကေတာ့ ဒီကတာဝန္ပါ၊ မစၥတာေမာရစ္ဆင္ရဲ့ လက္မွတ္ေတြေကာ"
"ဖိုင္တြဲနဲ႔ တစ္ခုရနိုင္ပါတယ္"
"သူလက္မွတ္ထိုးရင္ ေဖာင္တိန္ကို သုံးသလား၊ ကေလာင္တန္နဲ႔ပဲ ထိုးသလား"
"ကေလာင္တန္ကို အသုံးျပဳတာမ်ားပါတယ္"
"လက္ႏွိပ္စက္က ဟိုစက္ႀကီးပဲေနာ္"
"မွန္ပါတယ္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း "
"စာအိတ္ေပၚမွာ ဘာမ်ား ေရးသလဲ"
"မစၥက္ေမာရစ္ဆင္ ဆိုတဲ့ စာလုံးပါပဲ"
"စာေရးစကၠဴကို နာမည္နဲ႔ဟာကို သုံးသလား"
"သူသုံးေနက် စာေရးစကၠဴေပၚမွာ ေရးတာပါပဲ"
"အေပၚက စာကိုေတာ့ (တိုက္ပ) နဲ႔ ရိုက္တယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္က လက္မွတ္ထိုးတယ္"
"မွန္ပါတယ္"
"ကိုင္းေလ... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ႀကံစည္ၾကမယ္ဆိုတာသာ ေျပာေတာ့"
"နက္ျဖန္သြားခါနီးမွပဲ ေျပာပရေစေတာ့ရွင္။ အားလုံးကို ကၽြန္မ စီစဥ္ၿပီးသားပါ။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းကသာ စာအိတ္ႀကီးကို ေနရာခ်င္း လဲထား႐ုံပါပဲ"
"ဒီလိုျဖင့္လဲ ၿပီးပါေရာဗ်ာ"
"နက္ျဖန္ညေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ ဪ... အမိန္႔ေတာ္ရမင္းလဲ ရထားေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူး။ ခရီးပန္းလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အိပ္ေရးဝေအာင္ အိပ္လိုက္ပါဦးရွင္။ ကၽြန္မတို့အိမ္မွာ ဘာမွ အားမနာပါနဲ႔ေနာ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မသန္းတင္"
"ကားကိုလည္း အမိန္႔ေတာ္ရမင္း သေဘာအတိုင္း အသုံးျပဳနိုင္ပါတယ္"
"ေနရာမရွာပါနဲ႔ မသန္းတင္၊ သြားစရာလဲ ကိစၥအထူး မရွိလွပါဘူး"
ေနာက္တစ္ေန႔၌ ေရွ႕ေနေမာင္သန္းေရႊမွာ အလုပ္ရွုပ္လ်က္ရွိေလ၏။ ပထမအေရးအႀကီးဆုံးအခ်က္မွာ ေသသူ မစၥတာ ေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွတ္ကို တူေအာင္ ေရးကူးရမည္ျဖစ္ရာ မသန္းတင္ေပးေသာ မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွတ္မ်ားပါသည့္ ဖိုင္တြဲမွ စာရြက္မ်ားကို တစ္ခုစီျဖဳတ္ၿပီးလၽွင္ လက္မွတ္မ်ားကို မွန္ဘီလူးျဖင့္ ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ရွု၏။ ၄င္းေနာက္ မစၥတာေမာရစ္ဆင္ကိုယ္တိုင္ ေရးထိုးခဲ့ေသာ လက္မွတ္မ်ားအနက္ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးေသာ္ 'ဂရပ္' (Graph) ေခၚ ကြက္စိပ္မ်ဥ္းမ်ားခ်၍ ဓာတ္ပုံရိုက္ကူးၿပီးလၽွင္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ယူ၏။ ထိုအခါ လက္မွတ္ပုံစံသည္ အေတာ္ပင္ ထင္ရွားလာ၍ လက္မွန္ေရးထိုးသူ၏ ဆြဲပုံ၊ ငင္ပုံ လက္အေနအထားႏွင့္ ကေလာင္သိမ္းပုံတို့ကို ခန္႔မွန္းနိုင္၍လာ၏။ ထိုအခါ မိမိကိုယ္တိုင္ မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွတ္ပုံတူေရးထိုး၍ ယခင္ကနည္းအတိုင္း ပုံႀကီးခ်ဲ႕၍ ၾကည့္ျပန္၏။ ဤကဲ့သို့ ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္မၽွ ေရးထူးစမ္းသပ္ၿပီးေသာ္ ေမာင္သန္းေရႊမွာ လက္ေရးအလွေရးျခင္း၊ ပုံတူေရးဆြဲျခင္းမ်ားတြင္ က်င္လည္ၿပီးသည့္အတိုင္း ေသသူ မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွတ္ႏွင့္ တသေဝမတိမ္းေအာင္ ေရးထိုးနိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေသာအခါ ေမာရစ္ဆင္၏ စာရြက္ေပၚတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ အၾကမ္းစီကုံး၍ထားေသာ ေသတမ္းစာကို လက္ႏွိပ္စက္ျဖင့္ ရိုက္ယူေလ၏။
၄င္းေသတမ္းစာေပၚ၌ကား မစၥတာေမာရစ္ဆင္သည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းမ်ားအနက္ မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္တြင္ အပ္ႏွံထားရွိေသာ ေငြ၁၀၀၀၀ က်ပ္ ႏွင့္ ၄င္းၿမိဳ့ရွိ ၇၀၀၀က်ပ္ခန္႔ တန္ တိုက္ကိုသာ မန္ခ်က္စတာၿမိဳ့ေန မစၥက္ ေမာရစ္ဆင္ကို ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ က်န္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ ေနအိမ္၊ တိုက္တာအိမ္ရာ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္တကြ စာတိုက္တြင္ စုေဆာင္းထားသည့္ ေငြ ၁၃၀၀၀က်ပ္တို့ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမၽွ တိုက္တြန္းနိုးေဆာ္ေသြးေဆာင္ျခင္း မရွိဘဲ မိမိ၏ စိတ္ဆႏၵအတိုင္း မသန္းတင္အား ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေရးသားၿပီးေသာ္ ေအာက္၌ မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွတ္ႏွင့္ တကြ သက္ေသမ်ား၏ လက္မွတ္ကိုပါ ေရးထိုးၿပီးစီးေလ၏။ ေမာင္သန္းေရႊ အတုေရးထိုးေသာ လက္မွတ္မ်ားမွာ သာမန္လူတို့ပင္ မဆိုထားဘိဦး လက္ေရးႏွင့္ လက္မွတ္အရာတြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာ အရာရွိမ်ားပင္ ႐ုတ္တရက္ခြဲျခားရန္ ခဲယဥ္းလွေပ၏။ ၄င္းေနာက္ ထိုေသတမ္းစာအတုကို မစၥတာေမာရစ္ဆင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ နည္းအတိုင္း စာအိတ္အျပာႀကီးထဲ၌ သြင္းၿပီးေသာ္ လုံျခဳံစြာပိတ္၍ ခ်ိပ္တံဆိပ္ ထိုးႏွိပ္ကာ အဆင္သင့္ထားေလ၏။ စာအိတ္ေပၚတြင္လည္း မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္ေရးကို အတုခိုး၍ 'မစၥက္ ေမာရစ္ဆင္' ဟု ေရးေလသည္။
ဤကဲ့သို့ အသင့္ျပင္ဆင္ၾကၿပီးေသာ္ အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ ရွိၾကကုန္၏။
"လုပ္ဖို့ အစီအစဥ္ကေတာ့ ဒီလိုကိုး အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့။ ၇နာရီ ထိုးကို ကၽြန္မတို့ ကားနဲ႔သြားၾကရမယ္။ ေရာက္တဲ့အခါ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း က ကားေပၚမွာေနရစ္ၿပီး ကားက ေတာ္ေတာ္လွမ္းတဲ့ေနရာကို ေမာင္းသြားလိမ့္မယ္။ ၉နာရီ ၁၅မိနစ္မွာ ကၽြန္မျပထားတဲ့ေနရာ ၿခံေထာင့္ကေနၿပီး အိမ္ေဘးတံခါးကဝင္၊ အိမ္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ေဖးအေဆာင္ကို သြားတဲ့ အလယ္လမ္းႀကီး ေတြ႕လိမ့္မယ္။ ဒီလမ္းႀကီးအတိုင္း ေနာက္ေဖးဘက္ကို တည့္တည့္ေလၽွာက္ အလယ္ လက္ယာဘက္ကအခန္းလြတ္ ေတြ႕လိမ့္မယ္။ ဒီအခန္းလြတ္ထဲမွာ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း က ေစာင့္ၿပီးေနရမယ္"
"ေစာင့္ေနၿပီ ဆိုပါေတာ့"
"ေစာင့္ေနၿပီး အခန္းထဲမွာ အိမ္ေဘးကိုဖြင့္သြားတဲ့ တံခါးတစ္ခုေတြ႕ပါလိမ့္မယ္ရွင္။ ဒီတံခါး အသာဖြင့္ၿပီးေစာင့္ေန ၁၀နာရီေလာက္မွာ တံခါးႏွင့္တည့္တည့္ အိမ္ေပၚက ျပတင္းေပါက္က ေသာ့ကေလးတစ္ေခ်ာင္း က်လာလိမ့္မယ္ရွင့္။ ဒီေသာ့ဟာ မီးခံေသတၱာဖြင့္တဲ့ ေသာ့ပဲ"
"နားလည္ပါၿပီ။ နို့ မီးခံေသတၱာက ဘယ္အခန္းမွာ ထားသလဲ"
"လက္ဝဲဘက္အခန္းထဲမွာရွင့္။ အခန္းကို ေသာ့ခတ္ၿပီး မထားပါဘူး။ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ မီးအာမခံေသတၱာႀကီးက အီတလီနိုင္ငံလုပ္ ေသာ့ကို အေပါက္နဲ႔တည့္တည့္ထိုးၿပီး လက္ယာဘက္ကို ၃ခါလွည့္၊ လက္ဝဲဘက္ကို ၂ခါ ျပန္တြန္း၊ ပြင့္သြားပါလိမ့္မယ္"
"နားလည္ပါၿပီ မသန္းတင္"
"ကၽြန္မ စိတ္အထင္ျဖင့္ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းအေပၚထပ္မွာ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္၊ ေနသားတက် လဲၿပီးထားခဲ့႐ုံပဲ"
"ေကာင္းပါၿပီ မသန္းတင္၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္မွာ ေတြ႕ၾကမလဲ"
"ရွင့္ကိစၥၿပီးရင္ လာတဲ့လမ္းအတိုင္း ျပန္ထြက္လာခဲ့႐ုံေပါ့ရွင့္။ ဒီေတာ့ ကားေပၚမွာ ေတြ႕ၾကမွာေပါ။ ကၽြန္မ အားနာတာတစ္ခုကေတာ့ အမိန္႔ေတာ္ရႀကီးရဲ့ ဂုဏ္ကို ေထာက္ၿပီး ဒီလိုမဟုတ္တဲ့အလုပ္ မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ အကူအညီ ေတာင္းရတာ။ အင္မတန္ အားနာပါတယ္ရွင္"
"ဒါကေတာ့ အမွုကို အစကအဆုံးတိုင္ ဒီလိုလုပ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္ဖို့ ပထမက ကတိရွိခဲ့ေပတာကိုး မသန္းတင္ရဲ့။ က်ဳပ္တာဝန္ကို က်ဳပ္ ရဲရဲႀကီး ေဆာင္ရြက္ဖို့ေပါ။ ၿပီးေတာ့ အားနာတယ္ဆိုတဲ့ အလုပ္က က်ဳပ္ကိုေပးၿပီးထားတဲ့ေငြ ရွိၿပီေကာ"
"ခုမွျဖင့္ ဒီလိုပဲ သေဘာထားပါေတာ့ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရွင္။ ၿပီးေတာ့လဲ ဒီကိစၥမွာ မဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ခိုင္းေစမယ္ဆိုရင္လဲ ျဖစ္နိုင္ပါရဲ့။ နို့ေပမယ့္ ကၽြန္မကိစၥက မဟုတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို အသိေပးဝံ့တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ေပဘူးရွင့္။ ဪ... တစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ အိမ္ေပၚထပ္မွာ ဘယ္လိုပဲ ကၽြန္မအသံေတြ ၾကားၾကား၊ တကယ္လို့ ဘယ္လိုပဲ ႐ုန္းကန္ေအာ္ဟစ္တဲ့အသံေတြ ၾကားၾကား၊ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဟာ ဘယ္နည္းႏွင့္မၽွ အိမ္ေပၚကို မတက္လာရဘူးေနာ္"
"ေကာင္းပါၿပီ"
"ၿပီးေတာ့လဲ ကၽြန္မနဲ႔ဝတ္လုံႀကီး မစၥတာေအာဘတ္နဲ႔ အိမ္ေပၚမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အေၾကာင္းကိုလဲ ကၽြန္မတို့ အႀကံအစည္ ထေျမာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့စိတ္ထဲက တစ္ခါတည္း ထုတ္ပစ္လိုက္ရမယ္။ တစ္ခါတည္း ေမ့ပစ္လိုက္ရမယ္"
"သိပါၿပီ"
ေရွ႕ေနေမာင္သန္းေရႊမွာ ယခင္အထက္က မိမိကိုယ္တိုင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ အေတာ္ပင္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္ မွန္ေသာ္လည္း ယခုကိစၥကဲ့သို့ စြန္႔စြန္႔စားစား ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ေခ်။ ထို့ျပင္လည္း ယခုျပဳလုပ္ရန္ကိစၥမွာ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီး၊ လူေကာင္းတို့ အိပ္မက္မၽွပင္ မမက္ဝံ့ေသာ အလုပ္ျဖစ္၏။ မင္းျပစ္၊ မင္းဒဏ္ မကင္းေသာအလုပ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ျပင္ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္ လုပ္ရမည့္အလုပ္လည္းျဖစ္၍ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ သို့ေသာ္ တျခားတစ္ဘက္မွၾကည့္လၽွင္ မသန္းတင္ စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း သံေသတၱာကို ေသာ့ႏွင့္ အဆင္သင့္ဖြင့္၍ စာခ်ဳပ္ခ်င္းလဲယူရန္ အခ်ိန္မွာ အလြန္ဆုံး ၅မိနစ္ခန္႔သာ ၾကာေပလိမ့္မည္။ ထို ၅မိနစ္ခန္႔ အခ်ိန္မၽွႏွင့္ ေငြ၅၀၀၀ က်ပ္ ရမည့္အလုပ္မွာ စြန္႔စားထိုက္ေသာ အလုပ္ဟု မွတ္ယူ၏။ နဂိုကလည္း စြန္႔စြန္႔စားစားလုပ္ရန္ ဝါသနာပါ၏။ ကာယကံရွင္ႏွင့္ မိမိႏွစ္ေယာက္တည္းသာ သိမည့္အလုပ္ျဖစ္၍ စိုးရိမ္ရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိေခ်။ ထို့ျပင္ မိမိတို့အတုလုပ္၍ ထားရွိမည္ျဖစ္ေသာ စာအိတ္ကိုဖြင့္ေသာအခါ၌လည္း မည္သူမၽွ အတုလုပ္သည္ကို သိမည္မဟုတ္ဟု အထူးစိတ္ခ်ယုံၾကည္၏။ ဝတ္လုံႀကီး မစၥတာေအာဘတ္ ကိုယ္တိုင္ပင္လၽွင္ စာအိတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အတြင္းမွ စာရြက္ကို လည္းေကာင္း၊ မစၥတာေမာရစ္ဆင္၏ လက္မွန္ကို လည္းေကာင္း၊ အေပၚဖုံးခ်ိပ္တံဆိပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ မည္သည့္နည္းႏွင့္မၽွ သကၤာမကင္း ရွိမည္မဟုတ္ေခ်။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို စဥ္းစားလိုက္ျပန္ေသာအခါ အျမန္ကိစၥၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ကို ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေလ၏။
မသန္းတင္မွာ ေသတမ္းစာအတုကို လုပ္ကိုင္ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေမာင္သန္းေရႊ၏ လက္ထဲသို့ ေငြ၁၀၀၀က်ပ္ ကို ထည့္ေလရာ က်န္ေငြ ၃၀၀၀ က်ပ္မွာ မစၥတာေအာဘတ္၏ သံေသတၱာထဲမွ စာအိတ္အစစ္ကို ထုတ္ယူရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ လက္ငင္းေပးေခ်ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ ညေန ၆နာရီ ထိုးလတ္ေသာ္ ေမာင္သန္းေရႊ မွာ ေဘာင္းဘီတို၊ ကုတ္အကၤ်ီ၊ သကၠလပ္ဦးထုပ္၊ ရြက္ထည္ဖိနပ္ စသည္တို့ကို လဲလွယ္လ်က္ အျခားအသုံးလိုမည့္ပစၥည္းမ်ားကို ယူငင္ၿပီးလၽွင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိေလရာ မသန္းတင္မွာမူကား အလြန္ႏုလွေသာ ကာလေပၚအစားတို့ျဖင့္ လူတစ္ဘက္သားစိတ္ကို ယိုဖိတ္ညြတ္ႏူးေလာက္ေအာင္ အပ်ိဳကေလးတမၽွ လွပစြာ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္လ်က္ရွိ၏။
ကားေပၚသို့ တက္ခါနီး၌ ေမာင္သန္းေရႊလည္း မိမိထက္ပင္ စြန္႔စားႀကံစည္ဝံ့ေသာ မစၥက္ေမာရစ္ဆင္ ေခၚ ဘိုကေတာ္ကေလး မသန္းတင္အား စိတ္ထဲမွ ခ်ီးမြမ္းလ်က္-
"ကိုယ့္တာဝန္ေတာ့ ကိုယ္႐ုန္းၾကမွပဲေနာ္ မသန္းတင္"
အနည္းငယ္ ရွက္ေၾကာက္ဟန္ႏွင့္-
"ဒါေပါ့ရွင္၊ ဪ... ဒါနဲ႔ ကၽြန္မေျပာတာ တစ္ခုေတာ့ သတိထားပါေနာ္။ အိမ္ေပၚက ကၽြန္မအသံ ဘာသံပဲၾကားၾကား ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အိမ္ေအာက္ကေနၿပီး အသံမျပဳဖို့ အိမ္ေပၚတက္လာဖို့ မႀကံပါနဲ႔ေနာ္"
"နားလည္ပါၿပီ မသန္းတင္ ၊ၿပီးေတာ့ အိမ္အဝင္မွာ ေနာက္ေဖးက ဒရဝမ္ကုလားေတြ..."
"ဒီဟာ ကၽြန္မ အားလုံး စီစဥ္ၿပီးသားရွင့္"
"ဒါျဖင့္ ေကာင္းၿပီ"
"ကၽြန္မ မွာတာေတြ အားလုံး ေနရာတက် နားလည္ၿပီေနာ္"
"စိတ္သာခ် မသန္းတင္ "
"ကိုင္း... ဒါျဖင့္ ကားေပၚ တက္ေပေတာ့"
မၾကာမီ ဆီဒင္းကားကေလးသည္ က်ယ္ဝန္းေသာ ဝတ္လုံႀကီး မစၥတာေအာဘတ္၏ ၿခံေရွ႕သို့ဆိုက္ေရာက္၍ ဝင္းတံခါးမွ ဝင္သြားေလရာ မသန္းတင္လည္း ေမာင္သန္းေရႊ၏ နားနားသို့ ကပ္၍ မီးထြန္း၍မထားေသာ ၿခံေထာင့္တစ္ေထာင့္ကို ျပ၍ ထိုအေပါက္မွ ဝင္ၿပီးလၽွင္ အိမ္ေဘးတံခါးကို ဖြင့္ၿပီးေနာက္ အိမ္ေအာက္ထပ္သို့ ဝင္ရန္ သတိေပးေလ၏။ ကားရပ္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ မသန္းတင္သည္ ငွက္မကေလးကဲ့သို့ လ်င္ျမန္ေပါ့ပါးစြာ ဆင္း၍ သြားၿပီးလၽွင္ အေပၚထပ္သို့ တက္သြားေလ၏။ ကားသမားသည္ လ်င္ျမန္စြာ ေကြ႕၍ ေမာင္းထြက္သြား၏။ ထိုအခ်ိန္၌ကား ဥေရာပတိုက္သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘိုမႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲ၍ ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ အေစခံတစ္ေယာက္သည္ အိမ္ေပၚထပ္မွ မီးအိမ္တစ္လုံးကိုဆြဲ၍ ဆင္းလာသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ အိမ္ေပၚထပ္၌ကား ထိန္လင္းေသာ မီးေရာင္မ်ားသည္ အျပာႏု ခန္းဆီးမ်ားၾကားမွ ထိုးထြက္လ်က္ရွိ၏။ သာယာေသာ စႏၵရားသံမ်ားကိုလည္း ၾကားရ၏။
ကားသမားသည္ တစ္စုံတစ္ရာ မေျပာဘဲ၊ ခရီးႏွစ္ဖာလုံခန္႔ ေမာင္းသြားၿပီးေနာက္ ျပန္၍ေကြ႕လာၿပီးလၽွင္ ၿခံႀကီး၏ ေထာင့္တစ္ေထာင့္၌ ေမာင္သန္းေရႊအား ခ်ထားခဲ့ေလ၏။
၉နာရီ ထိုးလတ္ေသာ္ ထမင္းစားဖိတ္ေသာ ဧည့္သည္မ်ားသည္ ကားမ်ားျဖင့္ အသီးသီးျပန္သြားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ စႏၵရားသံမ်ားလည္း ဆိတ္ၿငိမ္၍သြားေလသည္။ ထိုအခါ ေမာင္သန္းေရႊလည္း မသန္းတင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း တစ္စုံတစ္ရာ အေႏွာင့္အယွက္ မေတြ႕ဘဲ အိမ္၏ေအာက္ထပ္သို့ ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ အိမ္ေပၚထပ္၌ကား အေတာ္ပင္ ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ရွိသည္ကို ၾကားရ၏။ မိမိေစာင့္ဆိုင္းေနရန္ အခန္းတြင္းသို့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ ဝင္ခဲ့ရာ ထိုအခန္းသည္ အိမ္ေထာင္ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားထားေသာ အခန္းျဖစ္ဟန္ လကၡဏာရွိ၍ အိမ္ေဘးသို့ ထြက္ေသာတံခါးကို ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင့္ၿပီးေနာက္ ႀကိမ္ကုလားထိုင္ေဟာင္းႀကီး တစ္လုံးေပၚတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ရွိေနခဲ့ေလ၏။ အတန္ၾကာလတ္ေသာ္ အေပၚထပ္အခန္းတြင္းသို့ ဝင္လာေသာ ေျခသံမ်ားကို ၾကားရၿပီးေနာက္ စကားတီးတိုးေျပာသံ ၾကားရ၏။ တစ္ခါတစ္ခါ၌ ဘိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ရယ္ေမာသံကိုလည္းေကာင္း၊ မသန္းတင္၏ ရယ္ေမာသံကိလည္းေကာင္း ၾကားရ၏။ ထို့ေနာက္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ သြားျပန္၏။
တစ္ခဏမၽွ ၾကာလတ္ေသာ္ ဆိတ္ၿငိမ္သည္ထက္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ သြားရာမွ အေပၚျပတင္းေပါက္ဆီမွ တစ္စုံတစ္ရာ ေျမႀကီးေပၚသို့ က်၍လာေလရာ ၄င္းသည္ကား မသန္းတင္ေျပာသည့္အတိုင္း ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ေလသည္။ ထိုေသာ့ကို ရေသာအခါ ေမာင္သန္းေရႊသည္ မည္ကဲ့သို့ ျပဳလုပ္သည္ကိုကား ကၽြန္ုပ္တို့ အထူးေရးသားတင္ျပရန္ မလိုေတာ့ေပ၊ မိနစ္အနည္းငယ္ အတြင္း၌ပင္ စာခ်ဳပ္ခ်င္း လဲလွယ္ၿပီးစီးခဲ့ေလၿပီ။ ၄င္းေနာက္ ေမာင္သန္းေရႊလည္း မသန္းတင္ ေျပာသည့္အတိုင္း ေသာ့ကို ေသတၱာႀကီး အနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္တင္၍ ထားခဲ့ၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕ခန္းဆီသို့ ထြက္လာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အိမ္ေပၚထပ္အခန္း ဆီမွ မသန္းတင္၏ အသံျဖင့္ "ဟင္အင့္...ဟင္အင့္... ဒီဟာေတာ့...အို...ကၽြန္မ ေအာ္လိုက္ရင္ တစ္ခါတည္း ဒုကၡ ေရာက္သြားမယ္ေနာ္။ အို... ၾကည့္ပါလား" ဟု အေတာ္ပင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေျပာဆိုသံမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ႐ုန္းကန္သံမ်ားကိုလည္းေကာင္း ၾကားရသည္ႏွင့္ အေပၚထပ္သို့ ေျပးတက္ၿပီးလၽွင္ ဝတ္လုံ မစၥတာေအာဘတ္အား ထိုးႀကိတ္လိုေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာ၏။ သို့ေသာ္ မသန္းတင္ အထပ္ထပ္ ေျပာဆို မွာၾကားေသာ စကားမ်ားကို သတိရသျဖင့္ လာလမ္းအတိုင္း လ်င္ျမန္စြာ ျပန္ထြက္ခဲ့ရာ ေမွာင္မိုက္ေသာၿခံ၏ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ ရွိေနေသာ ကားကို ေတြ႕ရေလ၏။
ကားေပၚသို့ ေမာင္သန္းေရႊ ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကားေမာင္းသမားသည္ လ်င္ျမန္စြာ လွည့္၍ အိမ္ေရွ႕လမ္းမဘက္မွေန၍ ၿခံထဲသို့ဝင္ခဲ့ၿပီးေသာ္ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္သို့ ေရာက္ေသာအခါ 'ဟြန္း' ကို က်ယ္ေလာင္စြာ ႏွိပ္ေလ၏။ ထိုခဏ၌ အိမ္ေပၚထပ္မွ မသန္းတင္သည္ ဆင္းလာရာ ကားအနီးသို့ထိေအာင္ မစၥတာေအာဘတ္သည္ လိုက္၍ ပို့၏။ ၄င္းေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ႏွုတ္ဆက္ၾကၿပီးေသာ္ ကားကေလးသည္ အရွိန္ျပင္းစြာႏွင့္ ေကြ႕ၿပီးေနာက္ ေမာင္းထြက္သြားေလ၏။ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚသို့ ေရာက္ေသာအခါ မသန္းတင္သည္ အတန္ငယ္ ေျပက်လ်က္ေသာ ဆံပင္မ်ားကို ျပင္၍ပတ္ၿပီးေနာက္
"ခုမွပဲ စိတ္ေအးၿပီး သြားရေတာ့တာပဲ။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း အားလုံး ေနရာက်ခဲ့ရဲ့လား"
ဟု ေလသံျဖင့္ ကပ္၍ ေျပာေလ၏။
"က်ခဲ့ပါၿပီ" ဟု ေမာင္သန္းေရႊ က နားနားသို့ကပ္၍ ေျပာလိုက္၏။
အိမ္သို့ ေရာက္ၾကေသာအခါ ၁၀နာရီ ခြဲျဖစ္၍ မသန္းတင္လည္း အဝတ္အစားမ်ား လဲလွယ္ၿပီးလၽွင္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီးေနာက္
"ဪ... ဒါနဲ႔ ေသာ့ကိုေကာ၊ ကၽြန္မ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ထားခဲ့ရဲ့ေနာ္"
"ေသေသခ်ာခ်ာ ထားခဲ့ ပါတယ္ မသန္းတင္ "
"အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ကို ေငြေပးရေပမယ့္ ေပးရတယ္လို့ ကၽြန္မ သေဘာမထားပါဘူးရွင္။ ေမာင္ရင္းဘြားရင္းလို သေဘာထားၿပီး ေက်းဇူးလဲ အမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ရဲ့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း အမ်ားႀကီး ခ်ီးမြမ္းမိပါတယ္"
"မသန္းတင္ရဲ့ စြန္႔စားျခင္းကိုလည္း ျပန္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းပရေစဦး"
"ဒီဟာကေတာ့ ေလာဘေပကိုး အမိန္႔ေတာ္ရမင္း၊ ကၽြန္မ စြန္႔စားခဲ့တာလဲ ေငြအတြက္ပဲရွင့္။ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း ဒီလို ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတာလဲ ေငြအတြက္ပဲ မဟုတ္လား"
"မွန္ေပတယ္ မသန္းတင္ "
"ကိုင္း... စာအိတ္ႀကီး ဘယ္မွာလဲ၊ ဖြင့္ၾကရေအာင္ရွင္ "
"ကၽြန္မျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္လွပါၿပီ၊ ဪ... ဒါနဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ရမင္း အတြက္ က်န္ေငြကို ကၽြန္မ ေပးရလိမ့္ဦးမယ္"
ျပဳံးလ်က္-
"ေရာ့... ပတၱျမား၊ ေရာ့... နဂါးပဲ မသန္းတင္ေရ"
"မွန္ပါတယ္၊ မွန္ပါတယ္၊ မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိေပကိုးရွင့္"
ေငြစကၠဴ ၃၀၀၀ က်ပ္ ဖိုးကို ေမာင္သန္းေရႊ၏ လက္ထဲသို့ ထည့္ၿပီးေနာက္
"ကိုင္း... ဖြင့္ၾကပါစို့ရွင္။ ကၽြန္မေတာ့ ၾကည့္ခ်င္လွၿပီ"
"စိတ္ခ်ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို့က ျမတ္ၿပီးသားပါ၊ မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္မွာ သြင္းထားတဲ့ေငြ ၁၀၀၀၀က်ပ္ေရာ၊ အိမ္ေရာ၊ ျမန္မာနိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းတစ္ဝက္ေရာ၊ မသန္းတင္ ေျပာပုံ အလိုေထာက္ေတာ့ ဘိလပ္မွာရွိတဲ့ သူ႔မယားႀကီးကို ဧကႏၲ ေပးၿပီးသားပဲ။ အခုေတာ့ ေဆးေသစိတ္ခ်ပါေတာ့ဗ်ာ"
"ဒါေပါ့ရွင့္၊ ၿပီးေတာ့လဲ ကၽြန္မတို့ ေရးထားတာက မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္မွာ ရွိတဲ့ ေငြ ၁၀၀၀၀က်ပ္နဲ႔ သူ႔မယားႀကီး လက္ရွိေနတဲ့ ၇၀၀၀က်ပ္တန္ တိုက္ကို ဘိလပ္မွာရွိတဲ့ သူ႔မယားႀကီးကို ေပးခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို့အေပၚ ဘယ္သူက မယုံသကၤာရွိဦးမွာလဲ"
"က်ဳပ္တို့က ဘာလုပ္လုပ္ အႀကံပိုင္မွ ႀကိဳက္တာကလား၊ မလုပ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ရင္ ေဆးေသမွ"
"ကၽြန္မကလဲ ဒီလိုမွ ႀကိဳက္တယ္ရွင့္။ ကိုင္း... ဖြင့္ၾကပါစို့ရွင္"
မသန္းတင္သည္ ေမာင္သန္းေရႊ၏ စာအိတ္ကိုဖြင့္ေသာ အခ်ိန္၌ ေလာဘရမၼက္၏ အရွိန္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လူတို့မည္သည္ တစ္စုံတစ္ရာ အေရးႀကီးေသာ အရာဝတၳဳတစ္ခုခုကို ဖြင့္လွစ္ၾကည့္ရွုရမည္ ျဖစ္ေသာအခါ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားျမဲ ျဖစ္သည့္အတိုင္း တဆတ္ဆတ္ တုန္လ်က္ရွိ၏။ ေသြးေကာင္းလွေသာ ေမာင္သန္းေရႊ ပင္လၽွင္ တုန္ခ်ိေသာလက္မ်ားျဖင့္ စာအိတ္ႀကီးကို ေဖာက္ေလ၏။
ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆိုင္၍ ၾကည့္ၾကရာ ေမာင္သန္းေရႊလည္း စာကို ဖတ္ၿပီးသည့္အဆုံး၌ ပါးစပ္ကို ဟလ်က္ရွိေလ၏။
"မသန္းတင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အထင္လြဲၿပီ"
"ဘာျပဳလို့လဲရွင္"
"ပစၥည္းအားလုံးႏွင့္တကြ မန္ခ်က္စတာဘဏ္တိုက္မွာ ထားတဲ့ ေငြ၁၀၀၀၀က်ပ္ ကိုပါ မသန္းတင္ကို ေပးခဲ့တယ္ ဆိုပါကလား။ တိုက္ကိုသာ သူ႔မယားႀကီးကို ေပးခဲ့တယ္"
အံ့အားသင့္လ်က္-
"ဟိုက္... တစ္ခါျဖင့္ ေငြကုန္က်ိဳး မနပ္ေတာ့ပါကလားရွင္"
ေခါင္းငုံ႔လ်က္ -
"အင္း... ဒီလိုေပါ့ေလ၊ မသန္းတင္က အစကတည္းက အကဲခပ္ လြဲေပတာကိုးဗ်"
ေမာင္သန္းေရႊ မွာ မ်က္ႏွာပူလြန္းလွသည္ျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေစာေစာပင္ ကားကေလးတစ္စီးကို ငွါး၍ ရန္ကုန္မွ ျပန္ခဲ့ေလေတာ့၏။
